2018-01-06

Le Aventuras de Alice in le Pais del Meravilias - 10. Le Quadrilla de Langustas

  (Si tu ancora non lo faceva, tu pote leger le capitulo previe hic: 9. Le Historia del Tortuca False)

Le Aventuras de Alice in le Pais del Meravilias

10. Le Quadrilla de Langustas


Le Tortuca False suspirava profundemente, e passava le dorso de un pata per le oculos. Ille reguardava Alice e essayava parlar, ma, durante un minuta o duo, singultos suffocava su voce. “Il es como si ille habeva un osso in su gorga,” diceva le Grypho; e se effortiava a succuter le e colpar le in le dorso. Al fin le Tortuca False recovrava su voce, e, con lacrimas currente per su genas, ille recomenciava:—

“Vos non debe haber vivite multo infra le mar—” (“io non,” diceva Alice) “—e forsan vos non ha jammais essite presentate a un langusta —” (Alice iva comenciar a dicer “un vice io habeva gustate un—” ma se controlava hastivemente, e diceva “No, jammais”) “—dunque vos non habe idea de quanto deliciose es un Quadrilla de Langustas!”

“No, de facto,” diceva Alice. “Que tal dansa es illo?”

“Ben,” diceva le Grypho, “vos primo forma un fila al longe del plagia—”
“Duo filas!” critava le Tortuca False. “Phocas, tortucas, salmones, et cetera: tunc, quando vos retira tote le medusas a foras del cammino—”

Illo generalmente prende alcun tempore,” interrumpeva le Grypho.

“—vos face duo passos avante—”

“Cata uno con un langusta como par!” critava le Grypho.

“Naturalmente,” le Tortuca Falce diceva: “avantia duo passos, torna vos a vostre pares—”

“—cambia de langusta, e se retira in le mesme ordine,” continuava le Grypho.

“Tunc, vos sape,” le Tortuca False continuava, “vos lancea le—”

“Le langustas!” exclamava le Grypho, con un salto sur le aere.

“—tanto lontan al mar como vos pote —”

“Nata usque illos!” critava le Grypho.

“Face un salto mortal in le mar!” critava le Tortuca Falce, saltante salvagemente per ibi.

“Cambia de langusta novemente!” exclamava le Grypho al maximo de su voce.

“Retorna al terra novemente, e—illo es tote le prime choreographia,” diceva le Tortuca False, bassante su voce subitemente; e le duo creaturas, qui habeva saltate follemente toto durante tote iste tempore, se sedeva novemente multo triste e quietemente, e reguardava Alice.

“Illo debe esser un dansa multo belle,” diceva Alice timidemente.

“Vole vos spectar un poco de illo?” diceva le Tortuca False.

“De facto, io vole multissimo,” diceva Alice.

“Veni, que nos essaya le prime choreographia!” diceva le Tortuca False al Grypho. “Nos pote facer lo sin langustas, vos sape. Qui va cantar?”

“Oh, il debe esser vos,” diceva le Grypho. “Io ha oblidate le parolas.”

Tunc illes comenciava solemnemente dansar circum Alice, calcante alcun vices su digitos de pede quando illes passava troppo presso, e faciente signos con lor ante-patas pro marcar le tempore, durante que le Tortuca False cantava multo lente e tristemente:—


Va plus rapido, coclea!” diceva le merlan,

Un delphino se approxima, ille veni de lontan,”

Le langustas e tortucas tanto rapido avantia!

Illes te attende al plagia, tunc junge te al dansa!
 
    Junge si, junge non, junge nunc te al dansa!
 

    Junge si, junge non, junge nunc te al dansa!



Io sape securmente que tu va adorar

ser lanceate con langustas e cader al mar!”

Ma reguardava le coclea con grande discordantia—

Illa le regratiava, ma non se jungeva al dansa.
 
    Junge non, junge si, junge nunc te al dansa!
 

    Junge non, junge si, junge nunc te al dansa!



Que importa a ubi nos va?” le pisce le incoragia,

Tu sape que ben presso, il ha un nove plagia

Quam longe es Anglaterra, tam presso es le Francia—

Tunc non ha plus timor, e junge te al dansa.

    Junge si, junge non, junge nunc te al dansa!
 
    Junge si, junge non, junge nunc te al dansa!



“Gratias, illo es un dansa multo belle pro spectar,” diceva Alice, gaudente multo de que illo finalmente habeva terminate: “e vermente me placeva ille cantion curiose super le merlan!”

“Oh, super le merlanes,” diceva le Tortuca False, “vos jam les ha incontrate, nonne?”

“Si,” diceva Alice, “Io sole vider les in le prand—” illa cessava hastivemente.

“Io non sape ubi es le Prand,” dice le Tortuca False; “ma, si vos les ha vidite tanto sovente, naturalmente vos sape como illes es?”

“Io pensa que si,” Alice respondeva pensativemente. “Illes ha lor caudas in lor buccas—e illes es totalmente involvite per pan grattate.

“Vos es erronee super le pan grattate,” diceva le Tortuca False: “le micas de pan se molliarea e se liberarea in le mar. Ma illes vermente ha lor caudas in lor buccas; e le ration es—” hic le Tortuca False oscitava e claudeva su oculos. “Conta la le ration e toto illo,” ille diceva al Grypho.

“Le ration es,” diceva le Grypho, “que illes iva adjunger al dansa del langustas. Tunc illes era lanceate al mar. Tunc illes debeva cader per un longe percurso. Tunc illes teneva fortemente lor caudas in lor buccas. Tunc illes non succedeva liberar los novemente. Illo es toto.”

“Gratias,” diceva Alice, “illo es multo interessante. Io non sapeva jammais tanto super un merlan antea.

“Io vos pote contar plus super le pisces, si vos vole,” diceva le Grypho. “Sape vos perque illos es appellate pisce?”

“Io non pensava jammais super illo,” diceva Alice. “Perque?”

“Perque il es de illos que es facite le stratas in le mar,” diceva le Grypho multo solemnemente.

Alice era completemente intricate. “De illos que es facite le stratas in le mar?” illa repeteva in un tono pensative.

“Guai, que material on pone sur le stratas in le terra?” demandava le Grypho.

Alice les reguardava, e reflecteva un poco ante dar su responsa. “Mmm, on pone asphalto sur illos, io crede.”

“Asphalto o pice, le asphalto quando liquide,” le Grypho continuava con un voce profunde, “es appellate pice. Ora vos sape. “Sape vos que le pisces es usate tamben pro lustrar le scarpas?”

“Pro lustrar le scarpas, on non usa cera?” Alice demandava in un tono de grande curiositate.

“No. Nos usa pisce, le scarpas deveni nigre como pice” le Grypho respondeva, assatis impatientemente: “mesmo un mollusco vos lo poterea haber contate.

“Ma un cosa io non comprende,” diceva Alice, cuje pensatas ancora se occupava del cantion, “Proque le delphino les sequeva?”

“Il era le merlan que le duceva,” le Tortuca Falce diceva. “Vos sape, un pisce sage debe ducer su proprie delphino.”

“Non vole vos dicer ‘destino’?” diceva Alice.

“Io vole dicer lo que io ha dicite,” le Tortuca False respondeva, in un tono offendite. E le Grypho addeva “Certo, que nos ascolta un poco de vostre aventuras.”

“Io poterea narrar vos mi aventuras—comenciante per iste matino,” diceva Alice un poco timidemente; “ma de nihil servirea rememorar ante de heri, perque io era un persona differente usque alora.”

“Explica lo toto,” diceva le Tortuca False.

“No, no!” Primo le aventuras,” diceva le Grypho in un tono impatiente: “explicationes guasta horribilemente nostre tempore.”

Dunque Alice comenciava narrar les su aventuras desde le tempore quando illa videva per le prime vice le Conilio Blanc. Illa era un poco nervose de narrar, justemente al comencio, le duo creaturas se habeva approximate tanto, uno a cata latere, e habeva aperite lor oculos e buccas si largemente; ma illa ganiava corage durante que illa continuava. Su ascoltatores era perfectemente quiete usque illa habeva arrivate al parte que illa recitava “Vetule patre mie” al Eruca, e le parolas veniva differente, e tunc le Tortuca False suspirava longemente, e diceva “Illo es multo curiose!”

“Illo es le plus curiose como illo pote esser,” diceva le Grypho.”

“Le parolas veniva differente!” le Tortuca False repeteva pensativemente. “Il me placerea la audir essayar recitar alcun cosa ora. Dice la pro comenciar.” Ille reguardava le Grypho como si ille pensava que illo habeva alcun autoritate super Alice.

“Leva vos e recita ‘Le voce del pigressa’,” diceva le Grypho.

“Como le creaturas sole ordinar le alteres, e les face recitar lectiones!” pensava Alice. “De iste maniera, il es como si io subito esseva in le schola.” Totevia, illa se levava, e comenciava recitar lo, ma su capite era tanto plen del Quadrilla de Langustas, que illa a pena sapeva lo que illa diceva: e le parolas comenciava venir du un maniera vermente multo estranie:—

“‘Le voce del langusta: io audiva dicer

Io deveni troppo brun post tu me cocer.’

Al alto gratiose su naso illa levava

e le puncta del pedes illa separava

Le arena es sic, tunc illa es contente

E parla sur le squalo disdignosemente:

Si le marea altia e appare le squalo

Illa se intimida e tace qua un corallo.”



“Illo es differente de illo que io soleva recitar quando io era un infante,” diceva le Grypho.

“Ben, io non lo audiva jammais antea,” diceva le Tortuca False; “ma illo sembla un nonsenso insolite”



Alice diceva nihil: illa se habeva sedite con le facie in su manos, se demandante si qualcosa poterea ancora occurrer de un maniera natural novemente.

“Io volerea que illo esseva explicate,” diceva le Tortuca False.

Illa non pote explicar lo,” diceva le Grypho hastivemente. “Seque con le proxime verso.”

“Ma, e le pedes?” le Tortuca False persisteva. “Perque illa separava le puncta del pedes, sape vos?

“Illo es le prime position del ballet,” Alice diceva; ma illa era horribilemente confuse con toto illo, e desirava cambiar de subjecto.

“Seque con le proxime verso,” le Grypho repeteva: “illo comencia assi ‘io passava per tu jardin’.”

Alice non osava disobedir, ben que illa era secur que toto illo venirea erronee, e illa continuava in un voce tremule:—


Io passava per tu jardin e con un reguardo

io notava un torta con un turdo e un leopardo

Carne, crusta e sauce le felino devorava

E al povre ave solo le micas restava

Postea il non habeva plus torta a mangiar

E al turdo on permitteva lamber le coclear

Mentre le ave querelava super tal absurdo

Le felino decideva mangiar le povre——”



“De que servi recitar tote ille cosa,” le Tortuca False interrumpeva, “si vos non lo explica durante que vos continua? Illo es de longe le cosa le plus confuse que io ha ja audite!”

“Si, io pensa que il es melio que vos cessa,” diceva le Grypho, e Alice gaudeva troppo de finalmente poter cessar.

“Debe nos essayar alcun altere choreographia del Quadrilla de Langustas?” le Grypho continuava. “O volerea vos que le Tortuca False cantava un altere cantion?”

“Oh, un cantion, per favor, si le Tortuca False habe le bonitate,” Alice respondeva, tanto avidemente que le Grypho diceva, in un tono assatis offendite, “Hm! Gustos on non disputa! Canta la ‘Suppa de Tortuca’, poterea vos, vetule companion?”

Le Tortuca false suspirava profundemente, e comenciava, in un voce suffocate con singultos, a cantar isto:—




Belle Suppa, plen de vitamina

Attendente in un calide terrina

Qui non volerea prender te un cuppa?

Suppa del vespere, belle Suppa!

Suppa del vespere, belle Suppa!

Be—e—le Su—u—pa!
 
Be—e—le Su—u—pa!

Suppa del ve—e—spere,
 
Be—e—le Su—u—pa!



Belle Suppa! Que importa gelato,

pasta, o alcun altere platto?

Tu non lo darea toto, pupa?

pro un pochetto de belle Suppa?

pro un pochetto de belle Suppa?
 
Be—e—le Su—u—pa!

Be—e—le Su—u—pa!

Suppa del ve—e—spere,

Belle, BeeLE SUPPA!”  


“Le refrain novemente!” critava le Grypho, e le Tortuca False habeva justo comenciate a repeter lo, quando un crito dicente “Le judicio va comenciar!” era audite al distantia.

“Que nos va!” critava Grypho, e, portante Alice per le mano, illo se hastava, sin attender le fin del cantion.

“Que judicio es illo?” Alice anhelava durante que curreva; ma le Grypho solmente respondeva “Que nos va!” e curreva plus rapidemente, e de plus in plus debilemente veniva, apportate per le brisa que les sequeva, le parolas melancholic:—

“Suu—pa del ve—e—spere,

Belle, belle Suppa!

(Continua postea...)

Notas:
  • Original in anglese: "Alice's Adventures in Wonderland", per Lewis Carroll, 1865, con illustrationes de John Tenniel, ambes in dominio public.
  • Traduction a interlingua: "Le aventuras de Alice in le Pais del Meravilias", per Rodrigo Mallmann Guerra, 2017, tote le derectos de iste traduction es reservate.

No comments:

Post a Comment